Իմ «օգնականները» կամ Ինչու՞ ինձի կթվի, թե ապրելեն հոգնեցա

Այրեր, ում ցավոք, վստահել եմ Հայրենիքս,

Սփյուռքահայեր, ում կարոտած սրտի համար իզուր եմ լացել,

Զորականներ, ում զորությունը փողի ու փոխանի մեջ է,

Քաղաքական գործիչներ, որոնք լոկ իրենց քաղաքի հայրերն են:

Գրողներ, որոնց գրիչը իբր պայթել է ահեղ մարտում,

Պոետներ, ում մի ոտանավորը իր խելքով մի արձան արժե,

Սմքած պոռնիկներ, որ շուտով կտրվեն բնամթերքով:

Կղերականներ, որոնց մերկությունը փիլոնը չի ծածկում:

Ընկերներիցս շատերը, որ ինձ էլ չեն հիշում,

Մտերիմներս, ում միամտորեն վստահել եմ գաղտնիքս,

Սիրելիներս, որոնք ավաղ, ինձ հիասթափեցրին,

ՈՒ անագորույն մարդուկներ բազում, որ ինձ չար դարձրին:

Շնորհակալ եմ իմ հոգեառ օգնականներ, դուք, որ չլինեիք ես ո՞նց էի հաշտվելու մահվան hետ:

Իսկ հիմա ձեզ հետ մահը փրկություն է, քանզի կյանքը բարու մտայնությամբ չարի թագավորությունն է:

Գարուշ ՔՈԹԱՆՋՅԱՆ

Մեկնաբանություններ